ROŚLINY WODNE

Rośliny wodne:

- rośliny wodne strefy bagiennej:

Tatarak drobny 'lisi ogon" Acorus gramineus variegata
opis: Jest najmniejszą rośliną o pstrych, charakterystycznie pachnących kłączach i liściach (podobnie jak jej starszy brat tatarak zwyczajny). Dorasta do około 30 cm, kwiaty niepozorne zielonkawobrązowe zebrane w kolby,
wymagania: stanowisko słoneczne, potrzebuje gleby kwaśnej, całkowicie odporny na przemarzanie i choroby,
Roślina poszukiwana przez kolekcjonerów.

Kaczeniec błotny biały Caltha palustris Alba
opis: Liście owalne, ciemnozielone, błyszczące, kwiaty duże białe, z wyraźnym żółtym środkiem. Powtarza kwitnienie (wiosna, jesień),
wymagania: stanowisko słoneczne, lub lekko zacienione, środowisko lekko kwaśne. Odporny na przemarzanie, choroby, szkodniki.

Kosaciec żółty Iris pseudoacorus
opis: Liście mieczowate, duże, ciemnozielone, sztywne, atrakcyjne w ogrodzie wodnym, szczególnego uroku dodaja kwiaty - duże, żółte, obfite. Kwitnie wczesną wiosną,
wymagania: stanowisko słoneczne, lub lekko zacienione, środowisko lekko kwaśne, odporny na przemarzanie, choroby i szkodniki, odmianą poszukiwana przez kolekcjonerów jest variegata o pstrych liściach i podobnych wymaganiach

Pełnik chiński Trollius chinensis
opis: Liście duże, błyszczące, powcinane jak u większości roślin z tej rodziny. Wysokość do 50 cm, kwitnie w czerwcu pęczkiem wysokich pomarańczowych pręcików otoczonych koroną płatków,
wymagania: Stanowisko słoneczne, środowisko lekko kwaśne, odporny na przemarzanie

- rośliny wodne strefy szuwarowej:

Czermień błotna Calla palustris
opis: Należy do rodziny obrazkowatych, liście bujne błyszczące, szerokie, sercowate na długich ogonkach, kwiaty w zielonobiałych kolbach osadzonych w białych pochwach. Rozrasta się intensywnie. Owoce szyszkowate, jaskrawoczerwone,
wymagania: Stanowisko słoneczne, lub lekko zacienione, głębokość 5-25 cm, całkowicie odporna

Jeżogłówka gałęzista Sparganium erectum
opis: Liście długie, zielone podobne do liści kosaćca, kwiaty zgrupowane w kuliste kwiatostany, przeobrażające się w kolczaste owoce, dorasta do 1,20 m
wymagania: Stanowisko lekko zacienione, gleba kwaśna, roślina całkowicie odporna na szkodniki i przemarzanie, polecana do filtrów korzeniowo-glebowych.

Pałka szerokolistna pstrolistna Typha latifolia variegata
opis: Wysokość do 2 m, liście lekko skręcone spiralnie, szarozielone w białe paski, dodatkową ozdoba są kwiatostany w kształcie długich brązowych pałek. Szybko rozrastająca się, ekspansywna,
wymagania: Stanowisko słoneczne, do lekko zacienionego, całkowicie odporna,
Roślina poszukiwana przez kolekcjonerów
Uwaga: do mniejszych zbiorników wodnych zalecana jest znacznie drobniejsza typha minima.

Przęstka pospolita Hippuris vulgaris
opis: Kształtem przypomina świąteczną choinkę, liście owalne wydłużone, kwiaty białe, drobne, niepozorne, rozmiary uzależnione od głębokości wody,
wymagania: Stanowisko całkowicie słoneczne, jest rośliną tolerancyjną co do warunków życiowych, w pełni odporna na mróz, może być stosowana jako roślina oczyszczającą zbiorniki wodne.

- rośliny wodne strefy głębokiej:

Hiacynt wodny Eichornia grassipes
opis: Roślina łatwa w uprawie roślina pływająca, szybko rozrastająca się. Jej piękne niebieskie kwiaty podobne do hiacyntów są niewątpliwie wspaniała ozdobą każdego oczka wodnego. W naszym klimacie traktowana jako jednoroczna, chociaż można ja przechowywać przez okres zimy w pomieszczeniach,
wymagania: Stanowisko słoneczne, wymarza.

Lilia wodna (Grzybień) Nymphaea
opis: Grzybień niewątpliwie jest najwspanialszą atrakcją każdego zbiornika wodnego. Występuje wiele odmian różniących się miedzy sobą kolorem i ilością płatków, wielkością kwiatów. Liście mogą być różnych rozmiarów, kolorów (od jasnej zieleni po czerwień) jak tez nakrapiane. Wymienione powyżej części rośliny unoszą się na powierzchni wody, a ich kłącza ukorzenione są w podłożu. Kwitnienie od maja do października,
wymagania: Zalecane pełne słońce, nie toleruje spadających kropel wody na powierzchnie liści. Najlepiej czują się w zbiornikach bez przepływu. Dobór odmiany powinien być dostosowany do wielkości zbiornika (lilie bardzo ekspansywne zarosną szybko mały zbiornik - tam polecane są odmiany drobniejsze i miniaturowe).
W pełni zimujące (z wyjątkiem lilii niebieskich).

Topian Pistia
opis: Roślina pływającą, o długim systemie korzeniowym ( w którym chętnie chronią się drobne zwierzęta i narybek). Liście jasnozielone omszone wzniesione do góry przypominające sałatę. Kwiaty niepozorne żółto-kremowe ukryte wśród liści. Traktowana jako jednoroczna,
wymagania: Stanowisko słoneczne, z dala od kaskad i strumieni, nie zimuje.

ZAKŁADAMY TRAWNIK

Trawnik jest to powierzchnia pokryta zwykle niską trawiastą roślinnością. Powinien charakteryzować się jednolitością, gładkością oraz intensywnym zabarwieniem. Jest to dobre miejsce do wypoczynku na świeżym powietrzu. Często stanowi punkt centralny ogrodu, na którym tętni życie, bądź panuje błogi spokój. Uporządkowana powierzchnia trawnika wprowadza ład i harmonię oraz sprawia, że sąsiadujące z nim rośliny i architektura nabierają jeszcze bardziej atrakcyjnego wyglądu. Posiadanie równo przystrzyżonego i zadbanego trawnika jest dumą nie jednego właściciela ogrodu


Obecnie w sklepach ogrodniczych jest bardzo duży wybór gotowych mieszanek traw. Na opakowaniu powinna być informacja na jakie trawniki dana mieszanka jest przeznaczona i jaka jest zalecona dawka siewu. Orientacyjna wydajność mieszanki traw gazonowych to
30-40 m2 z 1 kg

Zakładanie trawnika

I Prace wstępne
1. Porządkowanie terenu.
Pierwsze czynności, które musimy wykonać na terenie przeznaczonym na trawnik to prace porządkowe. Należy pozbyć się wszelkiego rodzaju zanieczyszczeń po budowie typu: gruz, cegły, wapno, kamienie. Pozostawienie takich odpadów ma niekorzystny wpływ na glebę i rośliny. Często po wykonaniu odgruzowania ,,odsłania” się teren. Wtedy to możemy zaobserwować w jakim stanie jest nasza gleba. Czy wymaga odchwaszczenia, wyrównania, czy też nawiezienia żyźniejszej warstwy ziemi.
1. Odchwaszczanie
Jeżeli mamy teren zachwaszczony uciążliwymi chwastami takimi jak: łopian, mniszek, ostrożeń itp., to powinniśmy wykonać zabieg odchwaszczania. Gdy wymienione chwasty występują w znacznych ilościach dobrze jest zastosować z wyprzedzeniem 1 m-ca oprysk herbicydami np. Roundup lub Klinik, Avans, itp. Są to preparaty o totalnym działaniu i jak do tej pory najskuteczniejsze środki na chwasty. Gdy natomiast mamy pewne zadarnienie, którego nie chcemy się pozbyć a wśród nich uciążliwe chwasty to stosujemy najmniejszą z zaleconych dawek tego preparatu lub stosujemy punktowe niszczenie chwastów.
2. Wyrównywanie terenu.
Przy zakładaniu trawnika ważne jest, aby powierzchnia terenu była odpowiednio wyprofilowana. Najpierw dobrze jest przyjrzeć się terenowi. Przeanalizować co chcemy usunąć, a co zostawić. Zdarza się, że mamy na terenie drzewa, których chcemy się pozbyć lub pniaki po drzewach. Po usunięciu ich powstają doły, które musimy umiejętnie uzupełnić. Zasypujemy je ziemią, a następnie udeptujemy i zalewamy wodą. Czynności powtarzamy do momentu, aż ziemia będzie wystawała na ok. 2cm ponad teren. Przed wyrównywaniem terenu powinniśmy zdjąć warstwę ziemi urodzajnej. Przeciętnie jest to warstwa 5- 30cm. Po wykonaniu tej czynności wyrównajmy podglebie. Trzeba pamiętać, aby zachować odpowiednie spadki terenu ok. 5% w wybranych płaszczyznach. Spadki te nie mogą być skierowane w stronę budynków, gdyż to grozi zalewaniem lub zawilgoceniem. Na tak przygotowany teren rozkładamy warstwę uprzednio zdjętej ziemi.
II. Przygotowanie gleby.
Przygotowanie gleby jest bardzo istotne, ponieważ decyduje o późniejszych sukcesach w uprawianiu roślin. Wartość gleby zależy od:
- zawartości materiałów próchnicznych;
- składu mechanicznego;
- odczynu gleby;
- porowatości.
Odczyn gleby możemy ustalić sami za pomocą pechametru, który kupujemy w centrum ogrodniczym. Ph dla traw powinno wynosić od 5,5- 6,5. Poniżej konieczne jest wapnowanie gleby. Jest to zabieg , który przede wszystkim działa odkwaszająco na glebę, przyśpiesza rozkład próchnicy, wspomaga wykorzystanie fosforu oraz aktywizuje potas. Do odkwaszenia trawników stosujemy nawozy wapniowo- węglanowe lub wapniowo- magnezowo- węglanowe, ale te muszą być dokładnie rozdrobnione. Wapń przemieszcza się dość wolno w glebie należy wapnować trawniki co 3- 4 lata. Wapnowanie wykonujemy wczesną wiosną lub na jesień. Nawozy wapniowe mieszamy staranie z glebą.
1. Użyźnienie gleby.
Użyźnienie gleby polega na utworzeniu urodzajnej warstwy ziemi, która przepuszcza nadmiar wody i jest elastyczna. Zwróćmy szczególną uwagę na to, aby ziemia, którą będziemy przywozić była wolna od chwastów.
2. Zakładanie instalacji wodnej.
Przy zakładaniu trawnika trzeba zastanowić się nad sposobem nawodnienia. Wszystko zależy oczywiście od wielkości trawnika i naszych możliwości finansowych. Zapotrzebowanie na wodę uzależnione jest od:
- warunków klimatycznych;
- struktury warstwy nośnej i podłoża;
- rodzaju i funkcji trawnika;
- gatunków i odmian traw;
- częstotliwości korzenia.
Nawadnianie może być wykonywane w różny sposób. Najczęściej stosuje się 3 podstawowe metody:
1. Rozpylanie w postaci kropel wody nad powierzchnią trawnika- zraszacze.
2. Nawilżenie powierzchniowe- system węży z otworami, ułożonych na powierzchni trawy.
3. Podpowierzchniowe- płytko zakopane węże.
Do najprostszych sposobów należą: wąż i konewka. Jednak ta metoda może okazać się męcząca i nie zbyt skuteczna zwłaszcza przy dużych powierzchniach.
Bardziej sprawdzone i skuteczne okazuje się użycie zraszaczy:
- wahadłowych- rozprowadzenie wody za pomocą dysz, przydatny na powierzchniach prostokątnych;
- pulsacyjnych- skokowe przesuwanie strumieni wody, sprawdza się na powierzchniach > 50m2;
- statycznych- równomiernie rozprowadza wodę, dobry do małych ogródków;
- obrotowych- prosty, dobry do małych ogródków;
- wężowych- sprawdza się na długich prostokątnych powierzchniach.
Te sposoby nawadniania nie wymagają ingerencji przed założeniem trawnika.
Kiedy jednak posiadamy duży trawnik i mało czasu na podlewanie wtedy świetnie sprawdza się nawadnianie automatyczne. Decydując się na taki rodzaj nawadniania musimy już wcześniej zaplanować miejsce, w których zamontujemy samoczynnie wysuwające się zraszacze. Przed założeniem trawnika należy zakopać węże doprowadzające wodę. Działanie zraszacza teleskopowego polega na tym, że wysuwa się on z ziemi pod wpływem ciśnienia wody i chowa po zamknięciu jej dopływu. Innym chociaż dość drogim sposobem jest zastosowanie ,,pocących się węży”, zakopuje się je na głębokość 10- 15cm z których woda wypływa małymi otworami. Zaletą tej metody jest to, że nie ma strat parowania wody, dostarczana jest bezpośrednio do korzeni, działa już przy małym ciśnieniu. Wadą jest to, że woda musi być bez zanieczyszczeń chemicznych i biologicznych, gdyż może nastąpić zatykanie otworów.
Po wykonaniu wszystkich prac teren powtórnie wyrównujemy i wałujemy. Odczekujemy ok. 3- 4 tygodni, aby gleba osiadła po przeprowadzonych zabiegach.
3. Nawożenie przedsiewne.
Gdy ziemia dostatecznie osiądzie, należy ją przegrabić, a następnie wysiewamy nawozy o dużej zawartości fosforu, potasu i azotu. Najczęściej stosuje się gotowe nawozy typu polifoska, azofoska. Po wysiewie nawozów należy bezwzględnie i staranie wymieszać je z glebą np. poprzez grabienie.
Nawożenie przedsiewne możemy wykonać również podczas mieszania komponentów warstwy urodzajnej ziemi. Trzeba jednak pamiętać, że dotyczy to nawozów fosforowych i potasowych. Nawozy azotowe stosuje się bezpośrednio przed siewem nasion.
Dawki nawozów stosujemy według zaleceń, które otrzymaliśmy ze stacji Chemiczno- Rolniczej.
4. Wałowanie.
Po przedsiewnym nawożeniu przygotowujemy ziemię do wysiewu nasion. Przygotowanie rozpoczynamy od przeprowadzenia wałowania. Jest to zabieg, który ma na celu wyrównanie powierzchni oraz zagęszczenie gleby. Wałowanie wykonujemy specjalnym walcem do trawników. Powinno być one wykonywane raz w jedną, a raz w drugą stronę, a następnie po przekątnej. Aby sprawdzić, czy gleba dostatecznie osiadła wchodzimy na nią, jeżeli zostawiamy wgłębienie należy jeszcze wałować powierzchnię, aż stanie się ona twarda. Tak przygotowana gleba nadaję się do wysiewu nasion.
III Siew nasion
Wysiewanie nasion należy wykonywać w warunkach sprzyjających kiełkowaniu. Jeżeli zrobimy to w nieodpowiednim czasie narażamy nasiona na nierównomierne wschody. Może dojść do zasuszenia wykiełkowanych roślin, bądź nasiona mogą być wydziobane przez ptaki.
Trawniki wysiewamy:
- wiosną- koniec IV połowa V, gdy temp. 6°- 8°C.
- Późnym latem- koniec VIII początek IX.
Jak się okazuje ten drugi termin siewu jest korzystniejszy, ponieważ:
1. gleba jest już dostatecznie ogrzana;
2. nie ma ryzyka wystąpienia przymrozków;
3. występuje więcej opadów, co sprzyja kiełkowaniu.
Trzeba pamiętać, aby nie przesuwać zbyt długo terminu wysiewu traw, gdyż wykiełkowana trawa musi mieć czas na przygotowanie się do zimy. Bezpośrednio przed siewem glebę spulchniamy za pomocą grabi na głębokość 2- 3cm. Ziemia powinna być wilgotna, ale tak by nie przyklejała się do narzędzi. Optymalna głębokość siewu wynosi 0.5- 1.5cm.
Wysiewać możemy:
1. Ręcznie- na krzyż, całość powierzchni trawnika dzielimy na sektory i każdy sektor wysiewamy osobno.
2. Mechanicznie- siewniki, również na krzyż.
Po wysiewie nasiona przykrywamy ziemią grabiąc je sprężystymi grabiami, a następnie wałujemy glebę ( w celu dociśnięcia nasion do podłoża). Używamy do tego wału o masie 75- 100kg.
Po wałowaniu konieczne jest podlewanie trawnika zraszaczem drobnokropelkowym, aby nasiona nie zostały wypłukane.
IV. Pierwsze koszenie.
Koszenie oddziałuje na wzrost i krzewienie się traw. W dużym stopniu decyduje o odporności na choroby i szkodniki.
Pierwsze koszenie wykonujemy, gdy trawa osiągnie wysokość 8- 10cm. Trzeba pamiętać, że nóż kosiarki musi być bardzo ostry, aby rany po cięciu były jak najmniejsze.
_________________________
*Tekst opracowany na podstawie Wielka Encyklopedia Ogrodnictwa, MUZA SA, Warszawa 1994, s.276-290

Bodziszek wielkopłatkowy (bodziszek) Geranium platypetalum

Bodziszek wielkopłatkowy to bylina z rodziny bodziszkowatych Geraniacea, pochodzi z Azji Mniejszej, Kaukazu i Iranu. Osiąga wysokość 40 – 70 cm. Liście ma duże, okrągłe, owłosione, lekko powcinane o charakterystycznym zapachu. Przebarwiają się jesienią na żółto lub pomarańczowo. Jest całkowicie mrozoodporny.

Kwitnie od maja do czerwca. Kwiaty są duże, fioletowoniebieskie. Kwitnie bardzo obficie, a w dobrych warunkach uprawy powtarza kwitnienie.
.
Wymaga stanowiska półcienistego, gleby próchniczej o odczynie obojętnym. Najlepiej rośnie w glebie wilgotnej, wtedy znosi nawet pełne nasłonecznienie.

Stosowany na rabaty, do grup na trawnikach, w założeniach naturalistycznych, pod drzewami i krzewami, a także do ogrodów skalnych.

Bergenia orzęsiona Bergenia ciliata

Bylina z rodziny skalnicowatych Saxifragaceae osiągająca do 30 cm wysokości. Kwitnie na przełomie marca i kwietnia, jeszcze przed rozwojem liści. Kwiaty mają różową barwę. Liście są duże, okrągłe, zielone.

Najlepiej rośnie na stanowisku półcienistym, wilgotnym. Nadaje się na rabaty, do ogrodów skalnych, sadzenia przy murkach, skarpach. Jest znakomitą rośliną okrywową. Najłatwiej rozmnożyć ją przez podział roślin.

Aster krzaczasty Aster dumosus

Aster krzaczasty jest byliną z rodziny astrowatych Asteraceae. Pochodzi z Ameryki Północnej, charakteryzuje się zwartym, kulistym pokrojem, ma nagie pędy i wąskie, lancetowate liście. Osiąga od 20 do 50 cm wysokości.

Kwitnie bardzo obficie i długo – od końca sierpnia do października. Koszyczki są zebrane w wiechy. Kwiaty języczkowe mają barwę lawendową w różnych odcieniach, zaś kwiaty rurkowe są żółte bądź brązowe, ale na rynku dostępne są liczne odmiany o kwiatach białych, niebieskich, fioletowych, różowych.

Aster krzaczasty wymaga gleby żyznej, próchniczej oraz słonecznego stanowiska. Lepiej rośnie i kwitnie na glebach żyznych, ale dobrze daje sobie radę również na uboższych podłożach (nie jest wybredny w stosunku do stanowiska).

Narcyz - Narcissus

Roślina popularna już w starożytnym Rzymie i Grecji. Wieloletnia roślina cebulowa. Cebulka jajowata, pokryta błonką z licznymi cebulkami przybyszowymi. Największą ozdobą narcyzów są kwiaty z charakterystycznym okwiatem, długim trąbkowatym przykoronkiem, obciętym i pofałdowanym na brzegach, z wianuszkiem w środku. Zależnie od kształtu kwiatów mówimy o narcyzach trąbkowych i pełnych oraz o wielo- i drobnoprzykoronkowych. Wszystkie znane narcyzy o dużych kwiatach mają wiele odmian o najróżniejszych odcieniach barwy białej, żółtej i pomarańczowej. Znanych jest ponad 10000 odmian tej rośliny. Najbardziej popularne grupy narcyzów (wraz z przykładem odmiany): Narcyz trąbkowy – „Gulden Harvest” Narcyz wielkoprzykoronkowy – „Carlton”, „Fortune”, „Ice Follies” Narcyz drobnoprzykoronkowy – „Barrett Browning”, „Birma” Narcyz pełny – „Van Sion”, „Teras” Mieszańce cyklamineus – „February Gold”, „Jack Snipe” Mieszańce jonquill (bardzo silny zapach) – „Narcissus jonquilla sundia” Mieszańce triandrus – „Thalia” Mieszańce poeticus – „Actaea”

Uprawa:
Narcyz toleruje lekkie zacienienie. Narcyzy nie są zbyt wymagające, rosną na dowolnych glebach ogrodowych, najlepsze jednak efekty (rozmiar i obfite kwitnienie) osiąga się, gdy podłoże jest urodzajne, lekko zakwaszone lub neutralne z dobrym drenażem. Może pozostać na jednym miejscu bez przesadzania przez 4-8 lat. Pod koniec lipca dobrze jest wykopać cebule, przesuszyć a następnie przechowywać w ciemnym dobrze przewietrzonym miejscu. Na początku września cebulki wysadza się w niewielkie zagłębienia po 3-4 rośliny.
Kwitnienie:
Wczesna wiosna kwiecień-maj.

Zimowanie:
Roślina mrozoodporna, nie wymaga okrywania na zimę.

Szachownica cesarska Fritillaria imperialis

Szachownica cesarska, cesarska korona (Fritillaria imperialis L.) – gatunek rośliny cebulowej należący do rodziny liliowatych. Występuje w stanie dzikim w południowej Azji – od Wyżyny Irańskiej po północne Indie.
Roślina TRUJĄCA!
Szachownica cesarska jest byliną cebulową z rodziny liliowatych Liliaceae. W naturalnych warunkach rośnie w Himalajach i Iranie. Jej nazwa pochodzi od charakterystycznego, kubkowatego kształtu kwiatów – łacińskie słowo fritillus oznacza kubek do gry w kości. Szachownica jest chętnie uprawiana w ogrodach przydomowych, a ostatnio coraz częściej stosuje się ja także jako kwiat cięty.

Cebula szachownicy cesarskiej jest duża – jej obwód wynosi 15 – 20 cm, ma żółte zabarwienie, jest pozbawiona łuski okrywającej i charakteryzuje się specyficznym, niezbyt miłym zapachem. Wyrastające z cebuli pędy osiągają nawet do 100 cm wysokości, są grube, mięsiste, sztywne, w dolnej części obficie ulistnione. Rozeta liści znajduje się również na wierzchołku pędu (ponad kwiatami) w formie pióropusza.

Szachownica cesarska kwitnie od IV do połowy V. Z kątów liści wierzchołkowych wyrasta od 2 do 12 dzwonkowatych, zwisających kwiatów, które w zależności od odmiany mogą być żółte, pomarańczowe lub czerwone. Po przekwitnięciu cześć nadziemna rośliny ginie.
W Europie uprawiana od XVI wieku.

pierwsze oznaki wiosny w moim ogrodzie ;)

Rodzaje tulipanów
Rodzina tulipanów liczy sobie kilkaset różnorodnych odmian i z każdym rokiem dochodzą coraz to nowsze. W związku z tym postanowiono podzielić tulipany na kilkanaście podstawowych grup.

Tulipany botaniczne

Są to odmiany zakwitające najwcześniej spośród wszystkich tulipanów. Do tej grupy należy kilkadziesiąt odmian charakteryzujących się małymi liśćmi (maksymalnie do 20cm długości) i dość sporymi kwiatami w większości o czystych kolorach. W grupie tulipanów botanicznych można wyróżnić kilka grup, np.: Tulipany Griega (kwitną na przełomie marca i kwietnia, charakteryzują się pofałdowanymi liśćmi z czerwonawymi plamkami), Tulipany Fosteriana (kwitną w kwietniu, mają duże, czerwone kwiaty) i tulipany Kaufmanna (charakteryzują się trójkątną plamką na zewnętrznych liściach, kwitną w marcu i osiągają niewielkie rozmiary).

Tulipany pojedyncze wczesne

Odmiana ta kwitnie dość wcześnie – na przełomie marca i kwietnia. Osiągają wysokość do 30cm. Kwiaty pojedyncze, przeważnie jednobarwne z sześcioma płatkami. Doskonale nadaje się do przydomowych rabatek. Tulipan ten jest często wykorzystywany do pędzenia.

Tulipany pełne wczesne

Zakwitają w pierwszej części kwietnia i osiągają wysokość do 25 – 30cm. Kwiaty różnią się od zwykłych tulipanów tym, że mają większą liczbę płatków, przez co kwiatostan staje się szerszy i pełniejszy. Odmiana ta znalazła szerokie zastosowanie w ogrodach kwiatowych oraz na tarasach.

Hybrydy Darwina

Tulipan należący do tej grupy charakteryzował się będzie dużymi kwiatami o błyszczących, owalnych płatkach, przeważnie jednokolorowych. Zakwita w drugiej połowie kwietnia i osiąga wysokość około 50cm. Dzięki swojej odporności na choroby i szybkiemu rozmnażaniu się znalazł szerokie zastosowanie w ogrodach kwiatowych. Pochodzi ze zmieszania tulipanów Darwina z Fosteriana.

Tulipany Triumph

Kolejna odmiana powstała ze skrzyżowania dwóch innych gatunków (Darwina i pojedynczych wczesnych). Na łodygach osiągających do 50cm wysokości w drugiej części kwietnia, a przy dłuższej zimie w pierwszej połowie maja, pojawiają się różnobarwne kwiaty, niejednokrotnie z jaskrawymi obrzeżami i matowymi płatkami. Świetnie nadają się do bukietów jako kwiat cięty, oraz na rabaty.

Tulipany Crispa

Czasami zwane tulipanami strzępiastymi. Ich cechą charakterystyczną są postrzępione na końcach płatki. Odmiana ta powstała niedawno, ale dzięki swojej urodzie bardzo szybko zyskała ogromną popularność. Dorastają do 40 – 50cm i kwitną przeważnie w maju. Wspaniale prezentują się w zestawieniu z innymi roślinami cebulowymi.

Tulipany zielonokwiatowe

Można spotkać się też z nazwą tulipany Viridiflora. Grupa ta dorasta do 40cm wysokości i kwitnie dość późno jak na tulipany, bo w drugiej połowie maja. Ich cechą charakterystyczną i zarazem wyróżniającą je spośród innych odmian są zielone elementy na kwiatach w postaci smug, plam a nawet prawie całych kwiatów.

Tulipany liliokształtne

Przepiękna odmiana kwitnąca na początku maja. Kwiaty wysmukłe, o ostro zakończonych płatkach mogą mieć różna kolory i prezentują się szczególnie pięknie w pełnym słońcu. Roślina ta osiąga wysokość około 45 – 50cm. Cieszą się coraz większą popularnością pomimo ich wrażliwości na złe warunki.

Tulipany pojedyncze późne

Osiągają spore rozmiary i kwitną w drugiej połowie maja. Kwiaty mogą przybierać różne barwy, nawet prawie całe czarne. Bardzo często używane jako kwiat cięty, ponieważ są bardzo trwałe. Są dobre do pędzenia.

Tulipany pełne późne

Są bardzo podobne do odmiany wczesnej, jednak kwitną w drugiej części maja i osiągają większe rozmiary. Kwiaty jeszcze bardziej pełne.

Tulipany papuzie

Odmiana osiągająca do 55 – 60cm wysokości. Kwitnie późnym majem. Charakteryzuje się dużymi, dwubarwnymi i ciężkimi kwiatami o bardzo postrzępionych i powyginanych płatkach.

Tulipany Rembrandta

Powstałe ze skrzyżowania odmiany Darwina z Breedera, a swoje pstre kolory uzyskały dzięki zarażeniu wirusem. Obecnie dostępne są odmiany bez wirusowe. Te przepiękne tulipany osiągają wysokość do 40cm i kwitną w maju. Kwiaty o smugowatych płatkach z regularnymi kreskami.

Kiedy sadzimy:


Tulipany sadzimy jesienią. Przyjmuje się, że najodpowiedniejszym terminem jest przełom września i października. Należy pamiętać, aby nie uczynić tego za późno, gdyż cebulka nie zdąży się ukorzenić i jeżeli wyrośnie wiosną to będzie kwitła bardzo słabo.


Jak sadzimy:


Kiedy mamy już przygotowane cebulki i miejsce można przystąpić do sadzenia. Cebulki zakopujemy w ziemi na głębokości odpowiedniej w stosunku do ich wielkości. Cebulki małe sadzimy na głębokości do 10cm. Cebulki o średnicy większej niż 15mm sadzimy na głębokości około 12cm. Ważne są również odstępy między cebulkami. Powinny one wynosić 10 cm, a w przypadku odmian dużych (osiągających nawet 40cm i więcej) nawet 15cm.

PIELĘGNACJA:
Wiosna to okres intensywnego kwitnięcia tulipanów. Cieszą one wtedy nasze oko intensywnymi kolorami i swoją niezwykłą urodą. Piękno tych kwiatów sprawia, że chcielibyśmy, aby kwitły jak najdłużej. Jednak pomimo naszych najszczerszych chęci i wszelkich starań tulipan musi w końcu przekwitnąć. I co zrobić wtedy?

Pielęgnacja tulipanów po przekwitnięciu jest prosta. Należy delikatnie oberwać resztki kwiatów i torebki z nasionami. Roślina ta tworzy cebulki przybyszowe i pozostawienie nasion mogłoby ją nadmiernie i niepotrzebnie osłabić. Ponadto kwiaty osiągnięte z nasion nie powtarzają cech, które wykazywała roślina – matka. Ważną rzeczą jest, aby w okresie po przekwitnięciu nie obrywać liści. Tulipanowi dostarczamy wody, dopóki liście nie zaczną wysychać. Podlewanie jest bardzo ważne, gdyż właśnie cebulki regenerują się po kwitnieniu i zbierają odpowiednie zapasy, aby móc równie pięknie zakwitnąć w przyszłym roku. Kiedy liście będą już suche, wykopujemy cebulkę. Należy ją delikatnie oczyścić i pozostawić do przeschnięcia przed wsadzeniem jej do ziemi jesienią.

Niektórzy ogrodnicy pozostawiają swoje cebulki tulipanów w ziemi. Oczywiście można tak robić, jednak kwitnienie tej rośliny w przyszłym roku będzie słabsze. Poza tym pozostawienie cebulek w ziemi znacznie utrudnia przygotowania jesienią stanowiska do przezimowania. Ponadto cebulki pozostawione w ziemi narażone są na podjadanie przez różnego rodzaju gryzonie. Dlatego też warto jest włożyć czasami odrobinę więcej pracy i wykopać cebulki po przekwitnięciu. Jesienią można ponownie przystąpić do sadzenia tulipanów.

Jak tworzyć rabatowe kompozycje?

Coraz dłuższe jesienne wieczory to czas by pomyśleć: co możemy zmienić w naszym ogrodzie, by stał się naprawdę wyjątkowym miejscem? Wielu miłośników roślin planuje już teraz nowe nasadzenia oraz przy okazji zastanawia się w jaki sposób zgrupować rosnące już na działce gatunki by uwydatnić ich piękno. To, wbrew pozorom, trudne zadanie, do którego trzeba podejść z pełnym zaangażowaniem by później nie rozczarowały nas efekty...

Nim rozpoczniemy prace w ogrodzie należy zastanowić się jakie rośliny chcielibyśmy w nim mieć..które do siebie pasują, które powinny lub mogą ze sobą współgrać..
Wiele roślin znakomicie prezentuje się w wielogatunkowych nasadzeniach i to właśnie w takich warunkach możemy dopiero ocenić ich prawdziwe piękno. Wiele osób może zdecydowanie potwierdzić, że umiejętnie dobrana kompozycja sprawia, iż poszczególne rośliny wyglądają dużo lepiej niż posadzone osobno po przeciwległych brzegach rabaty. Piękne zestawienia różowo kwitnącej jeżówki purpurowej oraz perowskii łobodolistnej, a także gipsówki błyszczącej, o białych kwiatach, z różami czy też liliami o ognistych barwach kwiatów, to jedne z wielu sztandarowych przykładów na to, w jaki sposób można uwydatnić piękno poszczególnych roślin sadząc je razem.
Jednak spora grupa roślin ogrodowych prezentuje się najpiękniej dopiero wtedy, gdy wyeksponujemy ich walory sadząc je pojedynczo lub po kilka sztuk z odmiany. Bez względu na to, z jakimi roślinami będziemy próbować je skomponować, efekt będzie zdecydowanie gorszy w porównaniu z egzemplarzami rosnącymi w pewnym oddaleniu od innych mieszkańców ogrodowych rabat. Ta zasada obejmuje w szczególności gatunki przeznaczone do uprawy w ogrodach skalnych, które dla podkreślenia naturalnego piękna muszą rosnąć osobno. Jednakże i w tym przypadku możemy znacznie uwydatnić ich walory ozdobne chociaż by przez zastosowanie odpowiednio dobranego tła. Większe głazy lub nadgryzione zębem czasu pnie, konary czy karpy korzeniowe, to znakomite tło dla takich "rodzynków", które zapewnią im podziw nie tylko właściciela ogrodu ale także odwiedzających go gości...
Najpowszechniej możemy spotkać ogrodowe nasadzenia skomponowane z wielu gatunków oraz odmian roślin ozdobnych rosnących wspólnie na niewielkiej powierzchni ogrodowych rabat. To jedno z najlepszych rozwiązań jakie można polecić miłośnikom ogrodnictwa mających do dyspozycji ograniczony teren działek pracowniczych czy też przydomowych ogródków. Jednak jeśli chcemy stworzyć takie kipiące kolorami miejsca w naszym ogrodzie musimy kierować się zdrowym rozsądkiem by później nie trzeba było dodatkowej pracy..
Podstawa to umiar. Jeśli chcemy by już w pierwszym roku rośliny utworzyły barwne plamy wybierzmy gatunki szybko rosnące i posadźmy po kilka sztuk z gatunku lub odmiany. Bardzo ważne jest także umiejętne dobieranie gatunków względem warunków jakie możemy im zapewnić w naszym ogrodzie. Nie sadźmy roślin kochających słońce i lekkie przepuszczalne podłoże w głębokim cieniu na mokrej glebie..
Już na samym początku musimy zachować odpowiednią rozstawę, by w trakcie sezonu nadmiernie rozrośnięte egzemplarze nie zacieniały sąsiadujących roślin, oraz po ulewnych deszczach i silnych wiatrach - nadmiernie wybujałe rośliny nie wylegały, niszcząc przy okazji całą kompozycję.
Kolejny krok to uwzględnienie mrozoodporności poszczególnych roślin, tak by przed nadejściem pierwszych silnych mrozów można było sprawnie zabezpieczyć miejsca, w których rosną wrażliwsze gatunki. Wiele egzotycznych przedstawicieli flory może być z powodzeniem uprawianych przez cały rok w naszych ogrodach, jednak przed nadejściem zimy ich stanowisko powinno zostać odpowiednio osuszone, a to wiąże się z koniecznością ich uprawy w pełnym słońcu na lekkich wzniesieniach oraz niejednokrotnie stosowaniu osłon przed zimowymi opadami deszczu i śniegu.
Doskonały pomysł na zagospodarowanie średnio i wielkopowierzchniowych rabat to zestawienie wielu odmian tylko jednego, lub najwyżej dwóch gatunków. Cała masa roślin ogrodowych doczekała się wielu form różniących się nie tylko kolorem i kształtem kwiatów, ale w wielu przypadkach także i liści. Wykorzystajmy to tworząc niepowtarzalne nasadzenia, których nie sposób spotkać w innych ogrodach! Znakomitym przykładem na tego typu aranżacje ogrodowe mogą być lilie oraz liliowce, których wyselekcjonowano tysiące odmian. Są to rośliny niewybredne jeśli chodzi o miejsce oraz warunki uprawy, a za okazaną troskę odwdzięczą się nam burzą kwiatów wprawiającą w osłupienie wszystkich domowników.
Kolejny, równie ciekawy pomysł, to obsadzenie cienistego zakątka różnobarwnymi odmianami żurawek, żuraweczek, czy też funkii. W tym przypadku wystarczy zapewnić identyczne podłoże dla każdej rośliny, ponieważ wszystkie odmiany wymienionych gatunków mają bardzo podobne wymagania względem warunków uprawy. To znacznie ograniczy poniesione koszty oraz zmniejszy czas potrzebny by przygotować stanowisko, gdzie będą uprawiane rośliny.

Dobieranie roślin pod względem kolorystyki, pokroju, terminu kwitnienia oraz wymagań uprawowych znacznie ułatwi wyszukiwarka roślin, którą znajdziecie na nowej stronie internetowej encyklopedia roślin. Gorąco polecam, bo to duże ułatwienie!
Nie wyobrażam sobie ogrodu bez odpowiednio zestawionych pod względem kolorystycznym rabat. .

Subtelne zestawienia różowo kwitnącego oregano pospolitego z błękitnymi jesiennymi goryczkami, jest równie dekoracyjne, jak kompozycja z kryptotenii japońskiej, o purpurowo - czekoladowych pędach, zestawionej z meksykańską miętą, której pędy pokryte są cytrynowymi liśćmi. Ciekawe wydaje się także połączenie szałwii muszkatołowej z ostnicami mocnymi "Pony Tails" - szerokie, szorstko owłosione liście szałwii będą znakomicie uzupełniać fontanny delikatnych źdźbeł traw przypominających rozwichrzone końskie ogony.

Nie bójmy się eksperymentować!

zabiegi pielęgnacyjne II

...choć przekopanie w pewnych warunkach jest niezbędne i niezmiernie korzystne, zabieg ten należy wykonywać jedynie wówczas gdy jest on konieczny. A to czy zabieg ten jest konieczny, zależy przede wszystkim od rodzaju gleby. Otóż niezaprzeczalnie pozytywne korzyści przekopanie gleby przynosi w uprawie gleb ciężkich, gliniastych. Dzięki temu zabiegowi zwiększamy przewiewność, pulchność i przepuszczalność gleby. Zabieg ten jednak warto wykonywać głównie przed nastaniem zimy, pozostawiając glebę w tak zwanej "ostrej skibie" (bez pełnego odwrócenia skiby), dzięki czemu będzie ona wystawiona możliwie największą powierzchnią na strukturotwórcze działanie mrozu.

Przekopanie gleby jest również wskazane dla przygotowania niestrukturalnej gleby pod rośliny późnego siewu i po wyjątkowo niesprzyjającym przebiegu pogody w okresie zimy. Przekopanie jest też konieczne, jeżeli wiosną zastosowany był obornik, nawozy zielone lub wapniowe. Zabiegu tego może też wymagać konieczność walki z chwastami.

Jednakże, ujmując rzecz bardziej ogólnie, przekopywanie gleby wiosną jest raczej niekorzystne, szczególnie w przypadku gleb lekkich, gdyż nadmiernie je przesusza. Stosujmy zatem zasadę - im gleba lżejsza, tym mniej zabiegów spulchniających i mniejsza ich glębokość. Zdecydowanie lepsze okaże się jedynie powierzchowne spulchnienie gleby motyką, niż przekopywanie jej na większą głębokość. Po wykonaniu wiosennego zabiegu spulchniającego, jak najszybciej zagrab glebę, aby wyrównać jej powierzchnię i ograniczyć powierzchnię parowania.

Pamiętaj również, iż w przypadku uprawy niektórych roślin może zachodzić potrzeba zagęszczenia górnej warstwy gleby. W przeciwnym razie gleba osiadając może porozrywać korzenie roślin. Dlatego też, jeżeli nie mogłeś wykonać spulchnienia gleby odpowiednio wcześnie przed siewem (3 do 5 tygodni), wykonaj sztuczne zagęszczenie gleby używając wału lub deski...
Poza przekopywaniem i spulchnianiem gleby, ważną rolę odgrywa odchwaszczanie. Ma ono szczególną wagę wiosną, gdyż walka z chwastami jest tym łatwiejsza, im we wcześniejszej fazie rozwoju ją rozpoczniemy. Oczywiście w przypadku gdy na grządkach kiełkują już warzywa nie wchodzą w grę chemiczne metody walki z chwastami. Między rzędami roślin, siewki chwastów niszczy się różnego rodzaju narzędziami - pomocne są grace, motyczki i pazurki. Dobrym sposobem okazuje się podcinanie młodych chwastów tuż pod powierzchnią gleby za pomocą ostrych narzędzi z hartowanej stali. Pozostające w rzędach chwasty usuń ręcznie, przytrzymując ręką uprawiane rośliny, aby nie wyrwać ich razem z chwastem. Resztki chwastów należy wygrabić. Można je dodać do pryzmy kompostowej. Pamiętaj, aby bezpośrednio po pieleniu grządek nie podlewać roślin, gdyż małe chwasty, którym dopiero co podcinałeś korzenie, na nowo się przyjmą.

Pozytywną rolę w walce z chwastami odgrywa również ściółkowanie, które jest kolejnym istotnym wiosennym zabiegiem uprawowym. Tematyce ściółkowania poświęciliśmy obszerny tekst już w ubiegłym roku:
- ściółkowania gleby w ogrodzie;
- wiosennym nawożeniu gleby.

________________________
* Opracowano na podstawie: C. Brickell, Wielka Encyklopedia Ogrodnictwa, Muza SA, Warszawa 1994, s. 522 - 534; J. Stojanowska, Wiosenne zabiegi uprawowe, Dzialkowiec, Nr 5/2004, s. 58-59; J. Stojanowska, Wiosenna uprawa gleby, Działkowiec, Nr 3/2004, s. 56-57; J. Stojanowska, Uprawa rożnych rodzajów gleb.

zacznijmy od początku...

UPRAWA GLEBY WIOSNĄ

Wiosna to okres wzmożonej pracy dla posiadaczy ogrodów i działek ogrodowych. Ogromny wpływ na osiągnięte efekty i plony ma właściwa uprawa gleby. To jakie zabiegi uprawowe należy wiosną wykonać zależy od kilku czynników, a mianowicie:

właściwości i struktury gleby na działce lub w ogrodzie,
stanu gleby po zimie (zależny min. od warunków pogodowych w czasie zimy),
wykonanych prac uprawowych i nawozowych jesienią ubiegłego roku,
przeznaczenia, czyli jakie rośliny będziemy uprawiać
W zależności od powyższych czynników trzeba będzie wykonać lub też zaniechać wykonania odpowiednich zabiegów pielęgnacyjnych, z których najważniejsze to:

spulchnienie wierzchniej warstwy lub przekopanie gleby na odpowiednią głębokość,
odchwaszczanie,
ściółkowanie,
dostarczenie odpowiednich dawek nawozów,
Zabiegi uprawowe w zależności od rodzaju gleby

Jednym z podstawowych zabiegów mających na celu poprawienie struktury gleby jest jej przekopywanie. Wykonuje je się z reguły na głębokość szpadla (ok. 30 cm). Zabieg ten, poza licznymi zaletami, niesie ze sobą jednak również pewne efekty niekorzystne. Opisując zalety tego zabiegu należy zwrócić uwagę na to, iż przekopywanie pozwala na rozdrobnienie, spulchnienie i napowietrzenie gleby, pozwala ograniczyć występowanie szkodników glebowych i chwastów oraz ułatwia równomierne wymieszanie nawozów mineralnych i organicznych. Wykonanie tego zabiegu niesie ze sobą również pewne zagrożenia, takie jak niekorzystne zmiany środowiska dla żyjących w glebie organizmów pożytecznych (np. dżdżownic), wydobycie na powierzchnię toksyn obecnych w głębszych warstwach gleby, możliwość szybszego wypłukania wartościowych składników poza zasięg korzeni roślin, oraz krótkotrwałość efektu rozluźnienia gleby uzyskanego poprzez przekopywanie. Oceniając przydatność wykonania tego zabiegu, zwróć też uwagę na fakt, iż w środowisku naturalnym (lasy, łąki) rośliny prawidłowo się rozwijają, pomimo iż nikt gleby wokół nich nie odwracana i nie uprawia.

Ekologiczny świat

Witam wszystkich serdecznie!

Chciałabym na wstępie opowiedzieć kilka słów o sobie.., ukończyłam architekturę krajobrazu w 2006 roku. Pracuję w sprzedaży od 2004 roku, aktualnie dział motoryzacyjny - pasjonuję się fotografią, architekturą ogrodów, motoryzacją oraz podróżami..
Jestem osobą otwartą, lubię pracę z ludźmi chętnie pomagam innym...
Chciałabym aby ten blog nauczał..pomagał i ciszył ;)