pierwsze oznaki wiosny w moim ogrodzie ;)

Rodzaje tulipanów
Rodzina tulipanów liczy sobie kilkaset różnorodnych odmian i z każdym rokiem dochodzą coraz to nowsze. W związku z tym postanowiono podzielić tulipany na kilkanaście podstawowych grup.

Tulipany botaniczne

Są to odmiany zakwitające najwcześniej spośród wszystkich tulipanów. Do tej grupy należy kilkadziesiąt odmian charakteryzujących się małymi liśćmi (maksymalnie do 20cm długości) i dość sporymi kwiatami w większości o czystych kolorach. W grupie tulipanów botanicznych można wyróżnić kilka grup, np.: Tulipany Griega (kwitną na przełomie marca i kwietnia, charakteryzują się pofałdowanymi liśćmi z czerwonawymi plamkami), Tulipany Fosteriana (kwitną w kwietniu, mają duże, czerwone kwiaty) i tulipany Kaufmanna (charakteryzują się trójkątną plamką na zewnętrznych liściach, kwitną w marcu i osiągają niewielkie rozmiary).

Tulipany pojedyncze wczesne

Odmiana ta kwitnie dość wcześnie – na przełomie marca i kwietnia. Osiągają wysokość do 30cm. Kwiaty pojedyncze, przeważnie jednobarwne z sześcioma płatkami. Doskonale nadaje się do przydomowych rabatek. Tulipan ten jest często wykorzystywany do pędzenia.

Tulipany pełne wczesne

Zakwitają w pierwszej części kwietnia i osiągają wysokość do 25 – 30cm. Kwiaty różnią się od zwykłych tulipanów tym, że mają większą liczbę płatków, przez co kwiatostan staje się szerszy i pełniejszy. Odmiana ta znalazła szerokie zastosowanie w ogrodach kwiatowych oraz na tarasach.

Hybrydy Darwina

Tulipan należący do tej grupy charakteryzował się będzie dużymi kwiatami o błyszczących, owalnych płatkach, przeważnie jednokolorowych. Zakwita w drugiej połowie kwietnia i osiąga wysokość około 50cm. Dzięki swojej odporności na choroby i szybkiemu rozmnażaniu się znalazł szerokie zastosowanie w ogrodach kwiatowych. Pochodzi ze zmieszania tulipanów Darwina z Fosteriana.

Tulipany Triumph

Kolejna odmiana powstała ze skrzyżowania dwóch innych gatunków (Darwina i pojedynczych wczesnych). Na łodygach osiągających do 50cm wysokości w drugiej części kwietnia, a przy dłuższej zimie w pierwszej połowie maja, pojawiają się różnobarwne kwiaty, niejednokrotnie z jaskrawymi obrzeżami i matowymi płatkami. Świetnie nadają się do bukietów jako kwiat cięty, oraz na rabaty.

Tulipany Crispa

Czasami zwane tulipanami strzępiastymi. Ich cechą charakterystyczną są postrzępione na końcach płatki. Odmiana ta powstała niedawno, ale dzięki swojej urodzie bardzo szybko zyskała ogromną popularność. Dorastają do 40 – 50cm i kwitną przeważnie w maju. Wspaniale prezentują się w zestawieniu z innymi roślinami cebulowymi.

Tulipany zielonokwiatowe

Można spotkać się też z nazwą tulipany Viridiflora. Grupa ta dorasta do 40cm wysokości i kwitnie dość późno jak na tulipany, bo w drugiej połowie maja. Ich cechą charakterystyczną i zarazem wyróżniającą je spośród innych odmian są zielone elementy na kwiatach w postaci smug, plam a nawet prawie całych kwiatów.

Tulipany liliokształtne

Przepiękna odmiana kwitnąca na początku maja. Kwiaty wysmukłe, o ostro zakończonych płatkach mogą mieć różna kolory i prezentują się szczególnie pięknie w pełnym słońcu. Roślina ta osiąga wysokość około 45 – 50cm. Cieszą się coraz większą popularnością pomimo ich wrażliwości na złe warunki.

Tulipany pojedyncze późne

Osiągają spore rozmiary i kwitną w drugiej połowie maja. Kwiaty mogą przybierać różne barwy, nawet prawie całe czarne. Bardzo często używane jako kwiat cięty, ponieważ są bardzo trwałe. Są dobre do pędzenia.

Tulipany pełne późne

Są bardzo podobne do odmiany wczesnej, jednak kwitną w drugiej części maja i osiągają większe rozmiary. Kwiaty jeszcze bardziej pełne.

Tulipany papuzie

Odmiana osiągająca do 55 – 60cm wysokości. Kwitnie późnym majem. Charakteryzuje się dużymi, dwubarwnymi i ciężkimi kwiatami o bardzo postrzępionych i powyginanych płatkach.

Tulipany Rembrandta

Powstałe ze skrzyżowania odmiany Darwina z Breedera, a swoje pstre kolory uzyskały dzięki zarażeniu wirusem. Obecnie dostępne są odmiany bez wirusowe. Te przepiękne tulipany osiągają wysokość do 40cm i kwitną w maju. Kwiaty o smugowatych płatkach z regularnymi kreskami.

Kiedy sadzimy:


Tulipany sadzimy jesienią. Przyjmuje się, że najodpowiedniejszym terminem jest przełom września i października. Należy pamiętać, aby nie uczynić tego za późno, gdyż cebulka nie zdąży się ukorzenić i jeżeli wyrośnie wiosną to będzie kwitła bardzo słabo.


Jak sadzimy:


Kiedy mamy już przygotowane cebulki i miejsce można przystąpić do sadzenia. Cebulki zakopujemy w ziemi na głębokości odpowiedniej w stosunku do ich wielkości. Cebulki małe sadzimy na głębokości do 10cm. Cebulki o średnicy większej niż 15mm sadzimy na głębokości około 12cm. Ważne są również odstępy między cebulkami. Powinny one wynosić 10 cm, a w przypadku odmian dużych (osiągających nawet 40cm i więcej) nawet 15cm.

PIELĘGNACJA:
Wiosna to okres intensywnego kwitnięcia tulipanów. Cieszą one wtedy nasze oko intensywnymi kolorami i swoją niezwykłą urodą. Piękno tych kwiatów sprawia, że chcielibyśmy, aby kwitły jak najdłużej. Jednak pomimo naszych najszczerszych chęci i wszelkich starań tulipan musi w końcu przekwitnąć. I co zrobić wtedy?

Pielęgnacja tulipanów po przekwitnięciu jest prosta. Należy delikatnie oberwać resztki kwiatów i torebki z nasionami. Roślina ta tworzy cebulki przybyszowe i pozostawienie nasion mogłoby ją nadmiernie i niepotrzebnie osłabić. Ponadto kwiaty osiągnięte z nasion nie powtarzają cech, które wykazywała roślina – matka. Ważną rzeczą jest, aby w okresie po przekwitnięciu nie obrywać liści. Tulipanowi dostarczamy wody, dopóki liście nie zaczną wysychać. Podlewanie jest bardzo ważne, gdyż właśnie cebulki regenerują się po kwitnieniu i zbierają odpowiednie zapasy, aby móc równie pięknie zakwitnąć w przyszłym roku. Kiedy liście będą już suche, wykopujemy cebulkę. Należy ją delikatnie oczyścić i pozostawić do przeschnięcia przed wsadzeniem jej do ziemi jesienią.

Niektórzy ogrodnicy pozostawiają swoje cebulki tulipanów w ziemi. Oczywiście można tak robić, jednak kwitnienie tej rośliny w przyszłym roku będzie słabsze. Poza tym pozostawienie cebulek w ziemi znacznie utrudnia przygotowania jesienią stanowiska do przezimowania. Ponadto cebulki pozostawione w ziemi narażone są na podjadanie przez różnego rodzaju gryzonie. Dlatego też warto jest włożyć czasami odrobinę więcej pracy i wykopać cebulki po przekwitnięciu. Jesienią można ponownie przystąpić do sadzenia tulipanów.